တရားပဲြ အားခဲ၍ လာေစခ်င္

တရားေဟာလာတာ ၾကာပါၿပီ။ ပရိသတ္ နည္းသည္ျဖစ္ေစ မ်ားသည္ျဖစ္ေစ ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ မေလွ်ာ့ခဲ့ဘူး။ အၿမဲ စိတ္ပါလက္ပါ အားတက္သေရာ ေဟာခဲ့တာပါ။ မွတ္မွတ္ရရ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္က ရန္ကုန္ စန္းျမသီတာ မဟာစည္ရိပ္သာမွာ ေက်ာင္းစထိုင္ရတဲ့ ဝါဆို။ တရားနာ ပရိတ္သတ္ ၆ေယာက္နဲ. ဝါတြင္း ဝါပ ဥပုသ္သီတင္းစဥ္မပ်က္ တရားေဟာခဲ့ဖူးတယ္။ အဆံုးအမေတာ္
တစ္ခု အာရံုျပဳ၍ ဆိုပါစို.။

“ေျခေသၤ့သည္ သားေကာင္အငယ္ကိုပဲဖမ္းဖမ္း သားေကာင္အႀကီးကုိပဲ ဖမ္းဖမ္း မိမိရဲ. အစြမ္းအစကို အကုန္သံုးၿပီး မေပါ့မဆ ထိထိေရာက္ေရာက္ ဖမ္းတယ္” ဆုိတဲ့ အဆံုးအမတစ္ခု အရင္းျပဳၿပီး ပရိတ္သတ္ ၆ေယာက္ကိုေဟာလည္း ၆၀၀ကို ေဟာသလုိပဲ အစြမ္းကုန္ ေဟာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ အေတာ အတြင္းမွာပဲ ပရိသတ္ ၅၀/၁၀၀ ကေန အမ်ားဆံုး ၃၀၀/၄၀၀အထိ စုမိလာခဲ့ပါတယ္။ အေတြ.အႀကံဳအရ အလုပ္ကို တကယ္ယံုပါတယ္။ အားလံုးကုိလည္း ယံုေစခ်င္တယ္။ ကံ ဆိုတာ အလုပ္ပါ။ “ကံေကာင္းလိုက္တာ”လို. ေျပာလာၾကတဲ့သူေတြကို  ျပံဳးျပၿပီး အသာေနလိုက္ေပမယ့္ “ကံဆုိတာ မိုးေပၚက် မဟုတ္သလုိ ထာဝရဘုရားက ဖန္ဆင္းေပးလိုက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး”ဆုိတာ သိေစခ်င္လိုက္တာ။
                        အသံမေကာင္း အေျပာလည္းမေကာင္း အေဟာလည္းမေကာင္းေပမယ့္ အေကာင္းေျပာဖို. ႀကိဳးစားေနလို. တရားေတာင္းသူေတြ အၿမဲရွိေနတာပါပဲ။ ပရိတ္သတ္မ်ားတဲ့ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဘုရားလုိ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲပြဲေတြလည္း ေဟာဖူးတယ္။ ေျခာက္တီးေျခာက္ကပ္ ရပ္ကြက္ ဓမၼာရံု ဇရပ္ဆုိလည္း မျငင္းခဲ့ဖူးပါဘူး။ အထူးတရားပြဲ မရွိလည္း ကုိယ့္ရိပ္သာ ေက်ာင္းတရားပြဲက အျမဲရွိေနတာပဲ။ ကန္ေတာ့ပဲြရွိရွိ မရွိရွိ “သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါနံ ဇိနာတိ” က်မ္းအလာရွိသားပဲ၊။ ေရေသာက္ၿပီး ေဟာရလည္း ေပ်ာ္ေနတာပါ။ ရသကိုသိရင္ ရတိျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ရဲ. ရသကို သိရင္ အဲဒီ အလုပ္မွာ ေပ်ာ္ေမြ.တာပဲ။
                   ေရစက္ေလလား ဘံုပိုင္လား ေတာ့ မသိဘူး။ ကိုရီးယားေရာက္သြားေတာ့လည္း ဘဝ ဘဝ က ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ေတြက အမ်ားသား။ သြားေလရာ တစ္က်ီေဆာက္ ေရာက္ေလရာ အျမစ္ေထာက္ ရြက္က်ပင္ေပါက္လုိ တိုးေနပြားေနတာပဲ။ ခပ္ငယ္ငယ္ အရြယ္ စာသင္သားဘဝက ႏူိင္ငံျခား ျပန္ ဆရာသမားရဲ. စကားကို သတိရမိတယ္။ “ႏိူင္ငံျခား သာသနာျပဳ ႏူိင္ငံျခားသာသနာျပဳနဲ. ကုိယ့္ကား ကုိယ္ေမာင္း ကိုယ့္ထမင္း ကိုယ္ခ်က္စားၿပီး လူမငွားႏူိင္လုိ. ေက်ာင္းဝင္းထဲ ကိုယ္တိုင္ ျမက္ရိတ္ရင္း သာသနာျပဳဖို. ေနေနသာသာ  သာသနာ မေပ်ာက္ေအာင္ေတာင္ မနည္းလုပ္ေနရတယ္။ တရားပဲြ ဆိုလည္း ႏူိင္ငံျခားမွာရွိတဲ့ ျမန္မာေတြနဲ.ပဲ ၿပီးရတာ မ်ားတယ္။ အဲဒီ ႏူိင္ငံသားက မူးလို.ေတာင္ ရႈဳစရာ မရွိဘူး”တဲ့။ တစ္ခါက ျပန္ဆံုလုိ. မွတ္မွတ္ရရ ဆရာသမားကို ျပန္ႀကြားခဲ့ပါတယ္။ “ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ တရားပြဲ ကုိရီယားေတြခ်ည္းပဲ သတ္သတ္လြတ္ဘုရား” လုိ.။ တပည့္ခ်စ္တဲ့ ဆရာသမား ဆိုေတာ့ “ဟုတ္လား ဟုတ္လား” နဲ. မုဒိတာ ပြားရွာတယ္။
             ဒီမွာလည္း ဒီလုိပဲ ၇ ေယာက္ထဲကိုလည္း မီးကုန္ ယမ္းကုန္ ေဟာသလို ၇၀၀ေက်ာ္ လာခဲ့တဲ့ ဂ်ယ္ဂ်ဳးဒို ဗုဒၶေန.လုိ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္းလည္း ဘုရားတရားအေကာင္းကုိ မေျပာင္းမလဲ အသည္းစြဲေအာင္ ေဟာပါတယ္။ ၁ရက္ ပြဲလည္းေဟာရတယ္။ ဆယ္ရက္ဆက္လည္း ေဟာရတယ္။ လနဲ.ခ်ီတဲ့ ပြဲလည္း ရွိတာပဲ။ ေျပာခ်င္တာက တရားေဟာလာတဲ့ သက္တမ္းတေလွ်ာက္ ျပည္တြင္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္ပမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ တရားနာပရိသတ္ အနည္း အမ်ားေၾကာင့္ ဒီဘုန္းႀကီး လုပ္ရမယ့္ အလုပ္အေပၚ သေဘာထား မေျပာင္းခဲ့ဘူးဆုိတာပါ။
              ျပည္ေတာ္ဦး ကိုရီးယား-ျမန္မာ ဗုဒၶသာသနာ့ရိပ္မြန္ ဖြင့္ပြဲအၿပီး ဒကာေတြနဲ. အနည္းဆံဳး တစ္လ တစ္ႀကိမ္ တရားပြဲ လုပ္ဖို. တုိင္ပင္သေဘာတူထားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ဖြင့္ပြဲေန.က လူေတြ တအားမ်ားသြားလုိ. ပတ္ဝန္းက်င္တုိက္ခန္းက လူေတြ အထိတ္တလန္. ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ခါ လူစုဖုိ. ကိစၥက ေတာ္ေတာ္ခက္သြားပါတယ္။ ဒီႏူိင္ငံေတြမွာ ထြန္းကားေနတဲ့ အပါ.ထ္မင့္ တိုက္ခန္း ယဥ္ေက်းမႈက ဘုန္းႀကီးတို.နဲ. အံမဝင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ သူမ်ား မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲ ၾကည့္ေနရတာ မ်ဳိးလည္း မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒီလိုပဲ အေျခအေနနဲ. အခ်ိန္အခါအရ ေစာင့္ၾကည့္ေနရတာ ၁-လ နီးပါး ၾကာသြားပါတယ္။ ကံ အားေလ်ာ္စြာပဲ ဗုဒၶဘာသာ အသံလႊင့္ဌာနက ဗ်ဴးခ်င္တယ္ဆုိလုိ. ၁၂-၃-၁၀ ေသာၾကာေန. မွာ မိနစ္ ၂၀ ၾကာ အင္တာဗ်ဴး အစီအစဥ္တစ္ခု အသံလႊင့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အၿပီးမွာ အသံလႊင့္ဌာန အႀကီးအကဲက ဘုန္းႀကီး အခက္အခဲရွိရင္ ေျပာပါဆိုလို. “တစ္လ တစ္ႀကိမ္ တုိ.လူမ်ဳိးေတြ စုၿပီး တရားပြဲ လုပ္ခ်င္တာ” ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက အပါ့ထ္မင့္မွာ ျဖစ္ေနေတာ့ ေဘးက မၾကည္ျဖဴမွာစိုးလို.  မလုပ္ႏိူ္င္ဘူး ျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။  သူက အားတက္သေရာ လုိလိုလားလားပဲ တပည့္ေတာ္ တာဝန္ထားပါဘုရား ဆုိၿပီး ဖုန္းတစ္ခ်က္ ေကာက္ဆက္လုိက္တာ ဖူဆန္းဗုဒၶဘာသာ အသင္းတိုက္ ဓမၼာရံုကို တနဂၤေႏြေန.တုိင္း ေန.လည္ ၂နာရီကေန စၿပီး အသံုးၿပဳခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။
                 ေက်ာင္းဒကာေခၚၿပီး ဓမၼာရံု အေနအထားနဲ. ခရီးသြားလမ္းညႊန္ဖုိ. တည္ေနရာကို သြားၿကည့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ထင္ထားတာထက္ အဆမတန္ ေကာင္းလြန္းေနလို. ေငြမေပးဘဲ အလကားသံုးရမွာေတာင္ အားနာသလို ျဖစ္မိပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အဂၤါေန.ကမွ ႏိူင္ငံေက်ာ္ 혜국 스님 တရားပြဲ က်င္းပသြားေတာ္ လူ ၅၀၀ေလာက္ လာတယ္လုိ. ေျပာပါတယ္။ ဓမၼာရံုက တကယ့္ကို ပတ္ကားပဲ။ မ်က္ႏွာက်က္မွာ တရားပြဲ မွတ္တမ္းတင္ ဗြီဒီယို ကင္မရာကပါၿပီးသား။ တုိက္ရိုက္ လႊင့္ျပေနတဲ့ ၃၇လက္မ တီဗြီ ၂လံုး ။ ပရိုဂ်က္တာ  အျပင္ ဝိႈက္ေဘာ့ စာေရးခံုအထိ လံုးဝဥႆံု အျပည့္အစံုပါ။ တရားေဟာပလႅင္နဲ. အသံပုိင္းဆိုင္ရာ စက္ေတြကလည္း တကယ့္ကို ၂၁ရာစု ေခတ္နဲ. အညီကိုး။ ေနရာကလည္း ေျပာစရာမရွိေအာင္ ေကာင္းတဲ့ေနရာပဲ။ ၿမိဳ.ေတာ္ခန္းမ ဘူတာနံပါတ္ ၇-ဂိတ္နဲ. ၃-မိနစ္ဝန္းက်င္ေနရာမွာ။ ဘာမွ အေထြအထူး ေျပာစရာမရိွေတာ့ဘူး။ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း လာမယ့္ တနဂၤေႏြ (၂၈-၃-၁၀)ေန. ကစၿပီး  တရားပြဲလုပ္မယ့္  အေၾကာင္း ေျပာၿပီးျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
                  အထက္က ေျပာခဲ့သလုိပဲ ပရိသတ္နည္းလို. မ်ားလို. ဘုန္းႀကီးအေနနဲ. ဘာမွ ေျပာင္းလဲသြားမွာ မဟုတ္္ေပမယ့္ ကိုယ့္ ဒကာဒကာမေတြကိုေတာ့ တရားပြဲ အားခဲၿပီး လာၿက ေစခ်င္ပါတယ္။ သဒၶါနည္းလို. တရားပဲဲြနဲ. မလြဲလြဲေအာင္ ေရွာင္ၾကသူေတြမ်ားသလုိ သဒၶါ ကာင္းေကာင္းနဲ. တရားေတာင္းေနၾကတဲ.သူေတြလည္း မနည္းဘူးဆိုတာ မယံဳမရွိနဲ. ကိုယ္ေတြ.ပါ။ အခု စေနေန. ညေနတိုင္းလုပ္ေနတဲ့ တရားပြဲက ကုိရီးယားလူမ်ဳိးေတြ သူတုိ.ဟာသူတုိ. လူစုၿပီး ဘုန္းႀကီးကုိ တရားေဟာေပးဖုိ. လာေလွ်ာက္ႀကတာပါ။ ဒါတင္မကေသးဘူး  တစ္ပတ္ကို ႏွစ္ရက္တန္သည္ သံုးရက္တန္သည္ လုပ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုေနလို. ဘုန္းႀကီးကေက်ာင္းတစ္ဘက္နဲ.မုိ.လုိ. အခုေတာ့ တစ္ပတ္ တစ္ရက္နဲ. ေၾကနပ္ၾကပါ။ ေနာက္ေတာ့ အခ်ိ္န္တိုးေပးပါ့မယ္လို. ေျပာထားရတယ္။
              ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးတုိ. ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ေတြကိုလည္း သတိရွိေစခ်င္ပါတယ္။ ႏူိင္ငံျခားသားေတြေတာင္ ဒီေလာက္ အားတက္ သေရာ လုပ္ေနႀကတာ တုိ.ေတြ သိပ္ ေသြးမေအးသင့္ ပါဘူး။ တို.ေတြက မ်ဳိးနဲ.ရိုးနဲ. မဟုတ္လား။ ခရစ္ယာန္ေတြ အနည္းဆံုးထား တစ္ပတ္တစ္ရက္ တနဂၤေႏြေန. ခ်ပ္ခ်္ ေက်ာင္းတက္ၾကတယ္။ မြတ္ဆလင္ေတြ တစ္ေန. ၅ႀကိမ္လား ၆ႀကိမ္လား ဝတ္ျပဳတဲ့ အျပင္ ေသာၾကာေန. ဗလီတက္ၾကတယ္။ တို. ေရႊျမန္မာေတြ တစ္လ မွ တစ္ႀကိမ္လုပ္မယ့္ တရားပြဲ အားခဲၿပီး မလာသင့္ဘူးလား။ အေၾကာင္းျပမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ လူတိုင္း သူ.အေၾကာင္းကိုယ့္အေၾကာင္း ရွိၾကမွာေပါ.။ အားလံုးေခါင္းေရွာင္ေနၾကရင္ ေခါင္းေဆာင္ ဘယ္ရွိမလဲ။ လက္ရွိ တုိ.တုိင္းျပည္ ျပႆနာ သက္ဆိုးရွည္ေနတာလည္း ဒီအက်င့္ဆုိးေၾကာင့္ပဲ မဟုတ္လား။ တာဝန္သိသူမွာ တာဝန္ရွိေနပါတယ္။ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာ အေရးဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ေရးကိုယ္တာထက္ မႏႈိင္းစာႏူိင္ ေလာက္ေအာင္ကို အဆမတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဂ်ဳး ရဟူဒီ (အစၥေရး) သမိုင္းကို ေလ့လာၾကည့္ပါ။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ေက်ာ္ ႏူိင္ငံေပါင္း မ်ားစြာက ႏိွပ္ကြပ္လုိ.မရတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ေဒါက္တာ သန္းထြန္းကို အသံလႊင့္ဌာန တစ္ခုက “ဆရာႀကီး သမိုင္းကို ဘာေၾကာင့္ သင္ရတာလဲ” ဆုိေတာ့ “သမိုင္းမသင္ရင္ အ သြားလိမ့္မယ္”လို.ေျဖပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးတုိ. ဒကာေတြ ဒါ အခြင့္အေရးေကာင္းဆိုတာ သတိျပဳမိ ေစခ်င္တယ္။ အသံလႊင့္ ဌာနနဲ. ဒီက  လူေတြ စိတ္ဝင္စားမႈရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ ကုိယ့္ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာနဲ. ယဥ္ေက်းမႈကို ျပသခြင့္ရတာ တကယ့္ ခြင္ပါ။ “မိမိ မွီခုိ သာသနာကို ဘယ္လုိ ခ်စ္ရမည္။ မိမိ အတြက္ ဂုဏ္မပ်က္ ဂုဏ္တက္ေစရမည္။”  ဆုိတဲ့ စာသင္သားဘဝ က ဆုိခဲ့ရတဲ့ သစၥာအဓိ႒ာန္္စကားကို လက္ဆင့္ကမ္းခ်င္ပါတယ္။ ငါတည္းဟူေသာ တစ္ေယာက္ရဲ.အားက ငါလုိလူအမ်ားနဲ. ေပါင္းမိသြားတဲ့အခါ မယံုႏူိင္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေပါက္ေျမာက္ အားႀကီးသြားတာ သမိုင္းမွာ သာဓကေတြ တပံု တပင္ႀကီး မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ “ငါသြားလည္း မထူးပါဘူး”လုိ. ဘယ္ေတာ့မွ မိုက္မိုက္မဲမဲ မေတြးပါနဲ.။ “မထူးပါဘူး ဆုိတဲ့ အေတြးေၾကာင့္ ဘယ္တုန္းကမွ ဘယ္သူကမွ ထူးျခားတဲ့ အလုပ္ေတြကို မလုပ္ႏိူင္ခဲ့ၾကပါဘူး”။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း လုပ္ႏူိင္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေျပာခဲ့သမွ်စကား ေသခ်ာ စဥ္းစားၿပီး ေရႊျမန္မာေတြ အားလံုး တရားပြဲကို အားခဲ လာခဲ့ေစခ်င္ပါတယ္။

ဒုလႅဘ ငါးျဖာရဖို.ရာ လြန္စြာ ခဲယဥ္းသည္။

ဘုရားသာသနာ ႀကံဳဖို.ရာ လြန္စြာ ခဲယဥ္းသည္။
ႀကံဳခဲလွစြာ သာသနာ ေတြ.ႀကံဳေနရၿပီ။

လူအျဖစ္ဟာ ရဖို.ရာ လြန္စြာ ခဲယဥ္းသည္။
ရခဲလွစြာ လူ.အျဖစ္ဟာ ရခါေနၾကၿပီ။

ယံုၿကည္သဒၶါ ရဖုိ.ရာ လြန္စြာ ခဲယဥ္းသည္။
ရခဲလွစြာ ျမတ္သဒၶါ ရခါေနၾကၿပီ။

ရွင္ရဟန္းအျဖစ္ဟာ ရဖုိ.ရာ လြန္စြာ ခဲယဥ္းသည္။
ရခဲလွစြာ ရွင္အျဖစ္ဟာ ရခါေနၾကၿပီ။

တရားဓမၼာ နာဖို.ရာ လြန္စြာ ခဲယဥ္းသည္။
နာရခဲစြာ ျမတ္ဓမၼာ နာခါေနရၿပီ။

ရခဲလွစြာ ဒုလႅဘာ ရခါေနၾကၿပီ။ ဟူေသာ ရွင္ေတာ္ေဟာၾကား ျမတ္တရား

“မေကာင္းတာလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ ေအာင့္အည္းသည္းခံၿပီးေနရတယ္ မလုပ္ရဘူး။ ေကာင္းတာ လုပ္ခ်င္စိတ္ မရွိတဲ့အခါလည္း ေအာင့္အည္း သည္းခံၿပီး လုပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမယ္” ဆုိတဲ့ မစိုးရိမ္ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးရဲ. စကား။  

“ကုသိုလ္ ဥစၥာ က်န္းခန္.သာ၍ ပညာ တန္ခိုး တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးမွ အက်ဳိးမထြက္ ထုိေန.တြက္သက္သက္ ဝမ္းနည္းဖြယ္” ဆုိတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း အဆံုးအမမ်ားကို မွတ္သားနာယူ ၾကည္ျဖဴစိတ္ထား က်င့္ႀကံ ပြားမ်ား ႏူိင္ၾကပါေစေကာင္း သၾကၤန္အႀကိဳ ေမတၱာေရေလာင္း လုိက္သည္ ေရႊျမန္မာအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတို. စိတ္အစဥ္ ေအးျမေစေၾကာင္း။









 

Posted in: ေဆာင္ပါးမ်ား