(၁၅.၂.၂၀၁၀)
"မဂၤလာရွိေသာေန႔...
ဂုဏ္ယူရတဲ႔ေန႔...
မ်က္ရည္က်တဲ႔ေန႔..."
သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၂၅၅၃ခု ျမန္မာႏွစ္ ၁၃၇၁ ခု တန္ေပါင္းလဆန္း ၃ရက္ တနလၤာေန႔
ကိုရီးယားႏိုင္ငံ ဖူဆန္းျမိဳ႕မွာ ျပည္ေတာ္ဦး ကိုရီးယား-ျမန္မာ ဗုဒၶသာသနာ႔ရိပ္မြန္ ကို ေက်ာင္းတက္ပြဲ အခမ္းအနားနဲ. ေဝေနယ်အမ်ားတကာကို စတင္ အသိေပးမိတ္ဆက္လိုက္တဲ႔ေန႔...
ကိုရီးယားေယာဂီ ဒကာဒကာမမ်ားနဲ႔ ကုိရီးယားေရာက္ ေရႊျမန္မာမ်ားရဲ႕တူညီတဲ႔ အသိတရား၊ တူညီတဲ႔ စိတ္ထားေတြနဲ႔ သဒၶါအားေကာင္းေကာင္း စုေပါင္းလိုက္တဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာတဲ႔ ရလဒ္တစ္ခုပါ...။
ကိုရီးယားလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာႏွင့္ ၀ိပႆနာတရားကို သင္ယူေလ႔လာႏိုင္ရာ ဌာနတစ္ခု၊ အရိပ္လိုတဲ႔ တို႔ျမန္မာမ်ားအတြက္ အရိပ္ခိုဖို႔ သာသနာ႔အရိပ္တစ္ခု (အရိပ္တကာအရိပ္~~~အေအးဆံုးအရိပ္လို႔ ေလာကနီတိေျပာတဲ႔ ဘုရားရိပ္၊ တရားရိပ္ ) အျဖစ္ ရည္စူးပါတယ္...။ ဒီေန. မဂၤလာရွိေသာေန.။
၁။ ကိိုရီးယားႏိုင္ငံ ေထရ၀ါဒ သံဃရာဇာဆရာေတာ္(도성 큰 스님)၊
၂။ ျပည္ေတာ္ဦး ဆရာေတာ္ကို၂၀၀၂ ခုႏွစ္က ပထမဆံုးအေနျဖင့္ ကိုရီးယားႏိုင္ငံသို႔
ပင့္ေဆာင္ခဲ႔သည္႔(전등사 )ဘုန္းေတာ္ၾကီး၊
၃။ မဟာေဗာဓိရိ္ပ္သာဆရာေတာ္ ဦးဉာဏေလာက၊
၄။ စိတၱသုခဆရာေတာ္ ဦး၀ိစိတၱ၊
၅။ ကိုရီးယား ေထရ၀ါဒ ရဟန္းေတာ္ ဦးမဟာမူလ
၆။여여선원 도경스님, 효성스님, 광주 원각사 도제스님,제주도 산방사 스님ႏွင့္
၇။ျမန္မာသီလရွင္ ေဒၚေခမာ၊ ေဒၚယုဇနအပါအ၀င္ ကိုရီးယား-ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားရဲ႕ မုဒိတာအားနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ပြဲအခမ္းအနားကို သိုက္သိုက္၀န္း၀န္း က်င္းပႏိုင္ခဲ႔တဲအတြက္ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး အထူး ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္...။
ႂကြေရာက္လာၾကတဲ့ ေ႐ႊၿမန္မာ အားလံုးရဲ. မ်က္ႏွာေလးေတြ လန္းဆန္းတက္ႁကြ ရႊင္ၿပံဳး ၾကည္ႏူးေနၾကတာ ေတြ.ရလို. မိမိတို. တတ္စြမ္းသမွ် ဝန္းၾကဝိုင္းၾကတာ ေတြ.ရလို. ~~~တို. လူမ်ဳိးေတြ ပစၥည္းဥစၥာဆင္းရဲရင္ ဆင္းရဲမယ္ ေစတနာ သဒၶါတရားကေတာ့ ရတနာ သံုးပါးနဲ.စပ္လာရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မဆင္းရဲဘူး မနည္းဘူး ဆိုတာ ၿပည္တြင္းမွာတင္မက ၿပည္ပမွာပါ ၿပႏူိင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ကိုုယ့္လူမ်ဳိးကို ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ ၿမန္မာက သမၻာနဲ.ေဟ့~~~လို. ဒီေန. ဂုဏ္ယူရတဲ့ေန.။
အခမ္းအနားမွာ သံဃရာဇာ ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ သာရဏီယ ကထာနာယူရင္း...
ရဟန္း၀ါ (၂၀)ရမွ က်ခဲလွတဲ႔ မ်က္ရည္ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ သြန္ခ်ခဲ႔ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးက တို. ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အတိတ္ကာလ ေရႊထီးေဆာင္းခဲ႔စဥ္က ဂုဏ္နဲ႔အလွက္ို တို႔ေရႊျမန္မာေတြ အားမငယ္ေစဖို႔ ဂုဏ္ေဖာ္ မိန္႔ၾကားခဲ႔ပါတယ္..တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဘုရားခန္းအျပည္႔ အလွဆင္ထားတဲ႔ ပါႏိုရားမား ပုဂံပန္းခ်ီကားကို ၾကည္႔မိေတာ့ ဟုိး...အတိတ္ပုဂံက ဒို႔ဘိုးဘြားေတြရဲ႕ အစြမ္းအစကို တမ္းတမ္းတတ မွန္းဆမိရင္း စာေရးဆရာ "ေျပ"ေဆး(၂) ေျပာတဲ႔ "ဒို႔ေခတ္ေရာက္မွ ညံ႔ေတာ႔မွာလား" ဆိုတဲ႔ေမးခြန္း နားကြဲမတတ္ ျပန္ၾကားေယာင္မိတယ္။ မ်က္စိေရွ႕ေမွာက္မွာေရာက္ေနတဲ႔ တို႔ေရႊျမန္မာေတြရဲ႕ ဘ၀~~~အားလံုးလည္းသိေနၾကတာပဲ...
"ေခါက္ရွာငွက္ပ်ံ ခင္ပုတ္ပ်ံႏွင့္ ဘုတ္ပ်ံ ရွဴးပ်ံ ေလာကဓံ" ဆိုတဲ့ မဃေဒဝ စာ အသြားကုိ သတိထား "ေလာကဓံပဲေလ" လို. အားတင္ထားလဲ ရင္ထဲမွာ မခ်ိဘူး။ ဟို တေလာ တုန္းက စက္ထဲပါသြားတဲ့ ဒကာတစ္ေယာက္ရဲ. အၿဖစ္ဆိုးကို ၿဖတ္ခနဲသတိရ~~~~~ တို. လူမ်ဳိးေတြ ၿပည္တြင္းမွာလည္း မေနသာ ၿပည္ပလာလည္း မသက္သာ ပါလားလို.~~~ ဘယ္သူ. ဘယ္သူကိုမွလည္း အၿပစ္မတင္ခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ့္ေခတ္မွာၿဖစ္တာ ကိုယ့္အၿပစ္ ကိုယ္ညံ့လို. ပဲလို. ခံယူၿပီး တို. လူမ်ဳိးေတြ ၿဖစ္မွၿဖစ္ရေလၿခင္းလို.~~~ ဘယ္ေတာ့မွမ်ား တို. ဗမာ ေရႊတစ္ေခတ္ ဆန္းသစ္ႏူိင္ပါေတာ့မလဲလို.~~~ ဆို.ဆို.နစ္နစ္ ယူက်ဳံးမရ မ်က္ရည္ပူေတြ ေၿဖမရဆည္မရ တလိွမ့္လွိမ့္က်လာခဲ့ပါတယ္။ ရဟန္းဝါ (၂၀) ရမွ က်ခဲလွတဲ့မ်က္ရည္ ကိုးရီးယားေၿမမွာ~~~ ဒီေန. မ်က္ရည္က်တဲ့ေန.။
0 comments:
Post a Comment