ျမန္မာျပည္သုိ. ေပးစာမ်ား (၇)

(ဓမၼယာန) မဇၥ်ိမယာန အဖြဲ.သူ/သားမ်ားသုိ. Friday, March 25, 2011

မဂၤလာပါ။
ဒီေန.ေတာ့ တုိ. အဖြဲ.ရဲ. ေအာင္ျမင္မႈ ဆိုတာကို ေလ့လာ ဆန္းစစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ အဖြဲ.တစ္ခု ႀကီးပြား ေအာင္ျမင္ဖုိ. အဖြဲ.ဝင္ေတြရဲ. ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ တူညီရမယ္ လို. ဆိုပါတယ္။ ဒါက သေဘာတရားပါ။ ဒါနဲ.တင္ တုိ.တစ္ေတြ အဖြဲ. ေအာင္ျမင္ေအာင္ ရည္မွန္းခ်က္တူၾကစို.ေဟ့ ဆုိရံုနဲ. တူသြားေရာလား။ မတူပါဘူး။ ရည္မွန္းခ်က္ ဆိုတာ စက္ရံုုထုတ္ပစၥည္းမွ မဟုတ္တာဘဲ။ အဲဒီမွာ တူေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ မလဲဆိုတာက ပိုအေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ ေပၚလြင္လာပါတယ္။ အဲဒါကို အေျဖရွာၾကစုိ.ဆိုရင္ ~~~မတူတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ တူတဲ့ သူေတြကေကာ ဘာေၾကာင့္ တူတာလဲ၊ ဆုိတာကို သိဖုိ. လုိပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးမွ တုိ.တစ္ေတြ တူေအာင္ ဘယ္လုိ လုပ္မလဲ ဆိုတာ အေျဖထုတ္ရမွာ လက္ေတြ. အေကာင္အထည္ ေဖၚရမွာေပါ့။ ဒီအေပၚမွာလည္း မတူကြဲျပားတဲ့ အျမင္ေတြ ရွိႏူိင္ ပါတယ္။

အေကာင္အထည္ ေဖၚရမွာေပါ့။ ဒီအေပၚမွာလည္း မတူကြဲျပားတဲ့ အျမင္ေတြ ရွိႏူိင္ ပါတယ္။
“We can't solve problems by using the same kind of thinking we used when we created them.”

“Learn from yesterday, live for today, hope for tomorrow. The important thing is not to stop questioning.”
Albert Einstein

လက္ေတြ.က်က်ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီေန. တုိ. အဖြဲ.ဝင္ေတြ ဒီအဖြဲ.နဲ. ပတ္သက္ၿပီး တစ္ေယာက္နဲ. တစ္ေယာက္ ရည္မွန္းခ်က္ တူမတူ။ တူရင္ဘာေၾကာင့္ မတူရင္ ဘာေၾကာင့္ဆုိတာ ရိုးရုိးသားသား ဖြင့္ေျပာ ဆန္းစစ္ ႀကည့္ေစခ်င္တာပါ။ တုိ.ေတြက စဥ္းစားတာနဲ. အသားမက်တဲ့လူမ်ိဳးပါ။ ဘာလုိ.လဲဆုိေတာ့ မစဥ္းစားခဲ့ၾကလုိ.ပါ။ ေခၚရင္လာ ခုိ္င္းရင္လုပ္ ေကၽြးတာစား ခံမေျပာနဲ.ဆုိရင္ မႀကိဳက္ဘူးလို. တစ္ရာမွာ ကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္ ေျပာၾက ေပမယ့္။ ဒါေပမယ့္ မစဥ္းစားႀကရင္ သူလညး္အတူတူ ကိုယ္လညး္အတူူတူ ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲ ဒီလုိပဲ သံသရာ လည္ေနမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ရသေလာက္ ျခစ္ကုတ္စဥ္းစားၿပီး ေဆြးေႏြးတာ အက်င့္ လုပ္ၾကည့္ၾကရေအာင္။ မဟုတ္ရင္ မ်ိဳးရိုးလုိက္ၿပီး တုိ.ေတြရဲ. ေနာက္မ်ဳိးဆက္ေတြ အထိ မစဥ္းစားတဲ့ သူေတြခ်ည္း ျဖစ္ကုန္လိမ့္မယ္။
သုေတသန ပညာရွင္တစ္ေယာက္ ေရးတာ ဖတ္ဖူးတယ္။ ယုန္ေတြ ဘာလုိ. ေၾကာက္တတ္လ ဲဆုိတာနဲ. ပတ္သက္လုိ.ေလ။ အစကတညး္ကေတာ့ ယုန္မွန္သမွ် ငေၾကာက္ကေလးေတြေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူးတဲ့။ သတၱိရွိတဲ့ ယုန္ေတြ ဂူမေအာင္းဘဲ အျပင္ ထြက္ထြက္လာသတဲ့။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အဖမ္းခံရ အသတ္ခံရတဲ့ ယုန္ေတြက အျပင္ထြက္လာတဲ့ ေကာင္ေလးေတြဆိုေတာ့ ၾကာလာတဲ့အခါ ယုန္မ်ဳးိရုိုး တစ္ခုလံုးကို ျခံဳၾကည့္လုိက္ရင္ ငေၾကာက္ေတြပဲ အမ်ားစု က်န္ေတာ့သတဲ့။ အဲဒီ ငေၾကာက္ေလးေတြ အခ်င္းခ်င္းဖူးစာဆံုၿပီး ေမြးလာသမွ် ယုန္ မ်ဳးိဆက္သစ္ေတြဟာ မိဘမ်ဳိးရိုးဗီဇ သေဘာအရ တုန္ုတုန္ရီရီနဲ. မညး္မညး္ျမင္ အကုန္ေၾကာက္ၾကရွာတဲ့ ယုန္ ေၾကာက္ေလးေတြပဲ ဒီေခတ္မွာ က်န္ခဲ့ေတာ့တာ ေနမွာတဲ့။ တုိ.တစ္ေတြလည္း မစဥ္းစားၾကရင္ ၾကာေလ တုိ. လူမ်ဳိး ဟာ ဘာမွမစဥ္းစားတဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ဆီကို ဦးတည္သြားသလုိ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ စဥ္းစားၾကပါ။ ၿပီးေတာ့ ဒီေန. ေဆြးေႏြး အေျဖရွာခ်က္ ကေလးေတြ အႏွစ္ခ်ဳပ္ၿပီးပို.ေပးရင္ တုိ.အျမင္ကိုလည္း ပါဝင္ေဆြးေႏြး ခ်င္ပါတယ္။
ဒီလုိ နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ. စဥ္းစားရင္း ေဆြးေႏြးရင္း အေျဖရွာရင္းနဲ. တုိ. သိလာတာေတြ ရွိလာမွာ အေသ အခ်ာပါပဲ။ သိလာတာေတြ သံုးတတ္လာရင္ တုိ. ထူးျခားလာမွာ မလြဲမေသြပါ။ တို.အလုပ္က ကေလးေတြကို ပညာ ေပးမယ္ဆုိရင္ ကေလးေတြက ယူမယ့္လူ ရမယ့္လူလို. ထင္ရေပမယ့္ မေသခ်ာပါဘူး။ တကယ္ ယူတတ္ရင္ ရမွာ ေသခ်ာၾကတာက တုိ.တစ္ေတြပါ။ တစ္ဆင့္တက္ေျပာရရင္ တို.တစ္ေတြ က ေပးစရာတကယ္ရွိလာမွ ကေလးေတြ ရဖို. တစ္ဝက္ေသခ်ာတာပါ။ ေပးလည္းေပးတတ္ၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ အေတာ့္ကို ေသခ်ာသြားၿပီလို. ဆုိႏူိင္ပါလိမ့္မယ္။ “အမ်ားအက်ဳိး ရြက္သယ္ပုိးက ကိုယ္က်ဳးိကိုယ့္တာ အၿမဲပါ၏။“ လုိ. ေရႊဟသၤာဆရာေတာ္ႀကီး ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ မိမိအက်ဳးိ အေဆြအမ်ဳးိတုိ.ရဲ.အက်ဳးိ ေလာကအက်ဳိး သယ္ပိုးႏူိင္ၾကပါေစ။
( ျပည္ေတာ္ဦး)

Posted in: ေပးစာမ်ား